Zgłoszenie osoby zaginionej krok po kroku – zobacz nasz poradnik

Chociaż zaginięcie bliskiej osoby to zawsze traumatyczne przeżycie, należy zachować zimną krew i reagować zgodnie z wyznaczonymi procedurami. Szybkie i efektywne zgłoszenie osoby zaginionej sprawia, że szanse na odnalezienie całego i zdrowego zaginionego wzrastają. W tym tekście wskażemy, jakie procedury obowiązują nas, gdy chcemy zgłosić zaginięcie. Zapraszamy do lektury.

Pozytywną informacją, którą warto odnotować jest coraz niższa liczba zaginięć. Jeszcze w 2015 roku doszło do ponad 20 000 zdarzeń, gdzie policja przyjęła zgłoszenie o zaginionej osobie. W 2018 roku tych zgłoszeń było już 18 000. Choć liczba sukcesywnie spada, to niestety nadal niespodziewane zaginięcia są problemem. W jaki sposób odbywa się zgłoszenie osoby zaginionej? Co powinieneś o tym wiedzieć?

Kim jest osoba zaginiona? Tak definiuje ją prawo

Definicja osoby zaginionej oraz kwestie formalno-prawne aktualnie reguluje Zarządzenie nr 48 Komendanta Głównego Policji z dnia 28 czerwca 2018 r. w sprawie prowadzenia przez Policję poszukiwania osoby zaginionej. W myśl tego zarządzenia, za osobę zaginioną możemy uznać kogoś, kto nie ujawnił swojego miejsca pobytu lub zaistniały przyczyny, które uniemożliwiają ustalenie miejsca pobytu takiego człowieka. Do przyczyn tych zaliczają się również te, które zagrażają życiu lub zdrowiu zaginionego (np. porwanie).

Za osobę zaginioną może zostać także uznana osoba, która jest w niebezpieczeństwie z powodu swojego stanu zdrowia, wieku (dzieci lub osoby starsze) albo może wymagać udzielenia innego rodzaju pomocy. Co ważne, jeżeli po przeprowadzeniu działań poszukiwawczych dany człowiek się odnajdzie, to ma prawo do nieujawniania bliskim miejsca swojego pobytu (musi to oznajmić na piśmie), chyba, że jest osobą ubezwłasnowolnioną lub dzieckiem.

ZOBACZ TEŻ:Jak złodzieje znakują mieszkania?

Kiedy należy zgłosić zaginięcie osoby?

Wbrew powszechnej opinii nie ma przepisu, który uniemożliwia zgłoszenie zaginięcia po minięciu określonego czasu. W przeświadczeniu wielu osób obowiązuje prawo, które uprawnia do zgłoszenia zaginięcia po 24 lub 48 godzinach. Pamiętaj, że czas gra w sytuacji zagrożenia życia lub zdrowia niezwykle ważną rolę, stąd w przypadku podejrzenia zaginięcia należy to zrobić niezwłocznie. Informuje o tym m.in. na swojej stronie internetowej Fundacja ITAKA (największa organizacja pozarządowa w Polsce, zajmująca się poszukiwaniem osób zaginionych).

Policjant powinien – na podstawie zeznania osoby zgłaszającej – ocenić ryzyko niebezpieczeństwa i podjąć decyzję o rozpoczęciu akcji poszukiwawczej. Jeżeli istnieją np. symptomy, które świadczą o możliwej próbie samobójczej zaginionego, albo jest nim małe dziecko – najczęściej poszukiwania rozpoczynają się od razu po wpłynięcia oficjalnego zgłoszenia.

Przed pójściem na policję warto jednak rozpocząć akcję na własną rękę. Możesz obdzwonić okoliczne szpitale, skontaktować się z rodziną i znajomymi poszukiwanej przez Ciebie osoby. Skontaktuj się też z izbą wytrzeźwień (szczególnie, gdy kontakt z zaginionym urwał się na imprezie) oraz okoliczną strażą miejską lub gminną. To elementy bardzo istotne. Jeżeli poinformujesz policjanta, który przyjmuje zgłoszenie, że zweryfikowałeś już zewnętrzne podmioty, procedury poszukiwawcze zostaną szybciej wdrożone.

Jakie dane warto mieć przy sobie podczas zaginięcia bliskiej osoby? Jakie informacje podać?

Częstym błędem zgłaszających zaginięcie jest zatajanie faktów. Jeżeli przed wyjściem małżonka doszło do kłótni – należy o tym poinformować policjanta. Każda informacja może być ważna względem znalezienia zaginionego. Przyjmującego zgłoszenie nie interesują prywatne sprawy osób poszukiwanych – chodzi tu o czas reakcji i uratowanie zdrowia i życia takiego człowieka.

Jeżeli chodzi o dane, które warto mieć przy sobie są to:

• zdjęcie zaginionego;
• pełne dane personalne osoby zaginionej;
• opis wyglądu zewnętrznego, ubrań i cech (znaków) szczególnych np. tatuaży;
• dane grupy krwi osoby zaginionej;
• informacje o nałogach, preferencjach, skłonnościach (np. samobójczych) zaginionego;
• adresy osób i instytucji, z którymi dość blisko jest zaginiony;
• informacje o ostatnim miejscu widzenia zaginionego oraz formie i czasie kontaktu (np. ostatni SMS).

Zdjęcia i historia zaginionego jest niezwykle ważna w czasie poszukiwań (fot. pixabay.com)

Poszukiwanie zaginionych – wstępne procedury i metody działania

Policja dzieli zaginionych na dwie grupy. Pierwsza to grupa wysokiego ryzyka. Wśród nich są małoletni poniżej 15 roku życia (w przypadku pierwszej ucieczki), osoby starsze, osoby, które mogły paść ofiarą przestępstwa oraz ci, którzy są chorzy umysłowo. Do grupy pierwszej zalicza się także zaginionych, co do których istnieje realne prawdopodobieństwo popełnienia samobójstwa. Taka grupa jest poszukiwana natychmiast.

Policjanci – w zależności od tego w jakiej grupie znajduje się zaginiony – podejmują decyzję o wybranym sposobie działań (fot. pixabay.com)

Zaginieni drugiej kategorii to osoby, które w ocenie policjanta nie wymagają natychmiastowych działań, a ich życie lub zdrowie nie jest zagrożone w takim stopniu, jak tych powyżej. Tu możemy wymienić między innymi osoby, które wyszły z domu z własnej woli (np. pokłóconych i wzburzonych małżonków), małoletnich uciekających z domów opieki czy domów dziecka (ponad jeden raz), ludzi, którzy np. zabrali dokumenty (oznacza to, że chcą opuścić środowisko z własnej woli). Poszukiwanie takich zaginionych rozpoczyna się wstępnym wywiadem i nie angażuje od razu całej grupy śledczo-poszukiwawczej.

Niezależnie od tego, do której grupy należy Twój bliski – Twoim zadaniem jest jak najszybsze zgłoszenie osoby zaginionej na najbliższej jednostce policji. Resztę zostaw śledczym. Możesz też rozpocząć poszukiwania na własną rękę, korzystając ze wsparcia np. prywatnego detektywa. Decyzja oczywiście należy do Ciebie.

Marcin Lewicki